Miały być źródłem oszczędności, teraz stały się źródłem frustracji. Właścicieli instalacji fotowoltaicznych o ból głowy przyprawia coraz mocniej grzejące słońce i niebo bez chmur.

Brzmi absurdalnie? Przecież inwestycja opiera się na darmowym prądzie ze słońca. Problem w tym, że ci którzy rozliczają się w systemie net-billing według godzinowych cen rynkowych, mogą tylko zazgrzytać zębami.

Kiedy ich instalacje pracują pełną parą, stawki za energię w niektórych godzinach spadają do zaledwie kilku groszy. Bywają sytuacje, że wycena energii oddawanej do sieci staje się wręcz ujemna.

Właścicieli paneli fotowoltaicznych czeka koszmar. To będzie finansowa katastrofa.

Odnośnie wpisu numer: 47264

Wpadli w totalny szał.
Samozwańcze elity wielkich miast, poskomunistyczni celebryci i medialni kaznodzieje moralności.
Swastyki, brunatne analogie, elaboraty o „ciemnym ludzie”, który nie dorósł do ich „oświeconego” Rafała. Ich stosunek do Polaków myślących inaczej mówi wszystko.
Jeden z nich – Rafał Trzaskowski – nie może zostać prezydentem. Jego zwycięstwo to pogarda dla zwykłych ludzi, plucie na nasze wartości i bezrefleksyjne kopiowanie zachodnich absurdów, które prowadzą prosto na ścianę.
Nie możemy na to pozwolić.

Cisza dobrych i hałas zła

Współczesny świat nie stoi w obliczu zagłady z powodu potęgi zła, lecz przez zaskakującą siłę obojętności. Kiedy ktoś obok nas cierpi, a my odwracamy wzrok, nie milknie tylko jego ból — rozrasta się struktura społeczna, w której cierpienie jest akceptowalne, byleby nie dotykało nas osobiście. Jak słusznie zauważył Platon: "Największą karą dla tych, którzy nie interesują się polityką, jest to, że będą rządzeni przez gorszych od siebie." Obowiązek reagowania, słuchania i działania spoczywa więc na każdym z nas.

W epoce wszechobecnych ekranów i algorytmicznie dobranych informacji, coraz łatwiej zamknąć się w swojej bańce. Problemy innych wydają się odległe, czasem wręcz nierealne. Jednak życie społeczne — jak twierdził Arystoteles — jest naturą człowieka. "Człowiek jest z natury istotą społeczną," pisał Stagiryta, podkreślając, że oderwanie się od wspólnoty to dehumanizacja. Jeśli przestajemy reagować na krzywdę, jeśli nie słuchamy tych, którzy przychodzą do nas z bólem — przestajemy być w pełni ludźmi.

Wielu współczesnych ludzi, tłumacząc swoją bierność, mówi: "to mnie nie dotyczy", "to nie moja sprawa". Jednak historia, zarówno starożytna, jak i najnowsza, uczy, że obojętność nigdy nie jest neutralna. To próżnia moralna, którą natychmiast wypełnia niesprawiedliwość. Marek Aureliusz, cesarz-filozof, notował w swoich Rozmyślaniach: "To, co nie jest dobre dla roju, nie może być dobre dla pszczoły." Jeśli społeczeństwo wokół nas cierpi, nie możemy być naprawdę bezpieczni ani szczęśliwi.

Wydarzenia z ostatnich miesięcy w naszym kraju pokazują, że obojętność wobec problemów społecznych i politycznych może prowadzić do eskalacji konfliktów i zagrożeń. Aktywne zaangażowanie obywateli, odpowiedzialność za słowa i czyny oraz dbałość o wspólne dobro są kluczowe dla zdrowego funkcjonowania społeczeństwa. Moralnym obowiązkiem każdego z nas jest wyjść z obojętności. Nie wystarczy być "dobrym człowiekiem" w zaciszu własnych czterech ścian — trzeba być dobrym aktywnie. Trzeba słuchać, mówić, działać.

Bo jak powiedział Demokryt: "Dobre postępowanie nie polega na tym, by nie czynić zła, lecz by nie dopuszczać do tego, by inni je czynili."
W świecie, który drży pod ciężarem milczenia, słowo i gest empatii są najpotężniejszą formą oporu.

Polskie pomidory w niemieckim markecie LIDL sprzedawane są w Berlinie po około... 4 zł, tymczasem w Polsce po aż... 13 zł.
Ponad 3 razy drożej.
Dyrekcja sieci marketów tłumaczy to „polityką cenową w każdym kraju”.

To jest niebywałe, do jakiego stopnia "Uśmiechnięta Polska" zamieniła się w krainę histerii, paranoi, tępego populizmu, zidiocenie i agresji.

Zwolennicy i propagandowe media Tuska zaczęły od poniedziałku wycie, że "kto głosował na Nawrockiego", ten chce "palić Żydów w stodołach", "masowych mordów" i "obozów koncentracyjnych" (to autentyczne cytaty).

Tymczasem w realnym świecie:

- Ujawniono próbę przekręcania wyborów prezydenckich za pomocą hejterskiej, łamiącej prawo kampanii w sieci, udającej pro-frekwencyjną.

- Ujawniono, że w tworzenie tej kampanii brały udział zagraniczne podmioty, sprzyjające obecnej władzy Tuska.

- Ujawniono, że kampanię tę tworzyli ludzie tacy jak Kocjan, powiązani z PO jak tylko się da, z wewnątrz środowiska tej partii finansowanie przez nią.

- Ujawniono, wbrew ich kłamstwom, że tę kampanię rozprowadzali w sieci politycy władzy.

- Ujawniono, że państwowe instytucje, w tym NASK, powołane do walki z dezinformacją, dezinformowały opinię publiczną, by chronić Trzaskowskiego i autorów tej kampanii.

- Ujawniono, że ministrowie tej władzy spotykali się z autorami tej kampanii, że byli oni "ekspertami" dla władzy, zajmującymi się, oczywiście, dezinformacją, jakżeby inaczej.

W normalnym państwie szłaby dymisja za dymisją, konferencja za konferencją. U nas - leci skowyt, dosłownie wycie, że zwolennicy Nawrockiego "będą palić Żydów".

Bantustan dla debili.
Serio.

Winter is coming [nadchodzi zima]

Nie jest to tylko fraza z popkultury. To ostrzeżenie. W kontekście obecnych wydarzeń politycznych w Polsce, to także głęboka metafora zbliżającego się ochłodzenia – nie klimatu, lecz sumień, empatii i demokracji. Wybór [Karola] Nawrockiego na prezydenta oraz silne wyniki w I turze wyborów prezydenckich uzyskane przez Sławomira Mentzena i Grzegorza Brauna stanowią niepokojący sygnał. To nie jest zwykła rotacja polityczna – to erozja fundamentów etycznych i humanistycznych, na których powinno opierać się państwo prawa.

Nacjonalizm w owczej skórze

Wielu tłumaczy wzrost popularności tych polityków zmęczeniem społecznym, kryzysem tożsamości narodowej, potrzebą "silnej ręki". Ale historia uczy nas, że właśnie w takich chwilach społeczeństwa są najbardziej podatne na urok fałszywych proroków. Retoryka, którą posługują się Mentzen, Braun czy Nawrocki – choć ubrana w eleganckie słowa o suwerenności, rodzinie i tradycji – jest głęboko przesiąknięta brunatnym duchem nacjonalizmu, wykluczenia i przemocy symbolicznej.

Niepokoi szczególnie styl tej polityki: krzykliwy, pogardliwy wobec słabszych, pełen resentymentów i wrogości wobec „innych” – obcych, LGBT, feministów, ekologów, migrantów. To nie są jedynie odosobnione wypowiedzi – to cały system wartości, który systematycznie odziera wspólnotę z empatii i zrozumienia.

Filozofia pogardy

Filozofowie tacy jak Hannah Arendt ostrzegali przed banalnością zła – przed tym, jak łatwo zwykli ludzie, wciągnięci w spiralę nacjonalistycznych emocji, mogą wspierać nieludzkie systemy. Czy nie dostrzegamy dziś tej banalności w codziennym przyzwoleniu na mowę nienawiści, na przemoc werbalną wobec mniejszości, na zamykanie ust wolnym mediom, na bagatelizowanie faszyzujących symboli?

Wybory polityczne mają konsekwencje etyczne. Głos oddany na człowieka, który gloryfikuje przemoc symboliczną i dehumanizuje innych, jest współudziałem. Nie ma tu miejsca na neutralność – jak pisał Elie Wiesel: neutralność pomaga oprawcy, nigdy ofierze.

Dokąd prowadzi ta droga?

Brunatny terror nie zawsze przychodzi z bagnetami – czasem zaczyna się od zmian w edukacji, od cenzury sztuki, od ataku na NGO-sy, od marginalizacji niepokornych nauczycieli i dziennikarzy. Potem – jak pokazuje historia Węgier czy Turcji – przychodzi czas więzień, ustaw kneblujących wolność słowa, a w końcu legalnej przemocy wobec obywateli.

Już teraz widzimy zapowiedzi tego mroku: agresję wobec protestujących kobiet, próby penalizacji „ideologii LGBT”, zakusy na ograniczenie niezależności sądów, ataki na artystów za „bluźniercze” spektakle.
Etyczny opór

Zadaniem każdego obywatela – niezależnie od przekonań politycznych – jest stawić opór systemowi, który promuje pogardę i wykluczenie. W czasach, gdy polityka przestaje być debatą o dobru wspólnym, a staje się narzędziem nienawiści, potrzebujemy filozoficznego namysłu i odwagi cywilnej bardziej niż kiedykolwiek.

Bo kiedy zimno wejdzie do serc, trudno będzie je ogrzać. Winter is coming. Ale to od nas zależy, czy zamarzniemy – czy rozpalimy światło etycznego oporu.

„Tygrysy, drzewo i cień miodu” – bajka o drugiej turze wyborów 2025, napisana na marginesie kart wyborczych.

Gdy walczą dwa tygrysy, nie każdy musi stanąć między nimi.
Mądrość, zapomniana dziś w kampaniach i debatach, szeptała przez usta: „Gdy biją się dwa tygrysy, najlepiej wejść na drzewo.” Nie z tchórzostwa.
Z mądrości. Z cierpliwości obserwatora.

W Polsce AD 2025 dwa drapieżniki ryczą w walce o tron. Jeden krzyczy: „Zmienimy wszystko”, drugi – „Nie ruszajmy nic”. Las milczy. Liście drżą. Lecz gdzieś, na wysokim drzewie – tam, gdzie nie sięga ani pazur, ani propaganda – siedzi małpa. Mądra, stara. Nie z tych, co tańczą, gdy grają bębny. Zna już tę pieśń. Słyszała ją w '95, '05, '20. „Zawsze to samo: walka o tron, a potem cisza, dłuższa niż echo” – myśli, skubiąc owoc sumienia.

Gdy kurz bitewny opadnie, jeden tygrys upadnie, a drugi – ranny, zmęczony, w glorii pyrrusowego zwycięstwa – rozejrzy się za hołdem. Wtedy małpa zejdzie, nie z mieczem, lecz z pytaniem: „Czy warto było?”

„Największą karą za nieuczestniczenie w polityce jest to, że rządzą tobą gorsi od ciebie.” – przypomina Platon. Ale co, jeśli wybór nie jest między dobrem a złem – lecz między dwoma iluzjami?

W drugiej turze nie idziemy głosować za. Idziemy głosować przeciw. Wybieramy nie przyszłość, lecz lęk, który mniej boli. To już nie święto demokracji. To jej długi cień. A może...

Dziś, Polska 2025 roku nie potrzebuje zwycięzcy. Potrzebuje świadka. Tego, który stanie z boku, nie w bierności – lecz w mądrości. Bo jak pisał Laozi: „Największa siła leży w wodzie – bo nie walczy, a wszystko zwycięża.”

I na koniec warto przypomnieć słowa Sokratesa: „Czy głos, który oddajesz bez wiary, nie staje się kłamstwem?”

Przesłanie do wyborców. W roku 2025 nie wybieramy tylko między partiami — wybieramy między złudzeniem a rozeznaniem. Lis nie przestaje być lisem tylko dlatego, że założył okulary, nauczył się cytatów z Arystotelesa albo przemawia językiem empatii. Dlatego największą odpowiedzialnością wyborcy nie jest oddanie głosu, lecz rozpoznanie intencji — dostrzeżenie, kto naprawdę chce służyć wspólnocie, a kto tylko drogi do kurnika szuka.

Odnośnie wpisu numer: 47229

Burmistrz Kopaczewski "wyraził ubolewanie"...
Teraz więc "wyrazi ubolewanie", ale Rada Miejska w Iławie, na najbliżej sesji w poniedziałek 26 maja, obniżając burmistrzowi wynagrodzenie do minimum ustawowego.
Czy taka kara będzie adekwatna do winy?

Odnośnie wpisu numer: 47238

Czytelniku drogi, w potocznym użyciu ludzie mówią: „Skoro są wyjątki, to musi istnieć reguła”. To jednak nie ma sensu logicznego – sam fakt istnienia wyjątku nie dowodzi, że jakaś reguła obowiązuje. Wręcz przeciwnie – wyjątek narusza regułę, więc może ją wręcz obalać lub podważać.

Zanadto pochlebiasz sam sobie niejako pisząc, że jakobym oceniał Twoją osobę. Dla mnie [...] jesteś tylko zwykłym fantomem internetowym, który świadomy swojej anonimowości, bezkarności i braku odpowiedzialności za słowa życzy naokoło wszystkim tego, co w latach ubiegłych zaniedbywał.

Przez całe 13 lat korzystałeś z życia, los oczyszczalni, kotłowni, miałeś głęboko w poważaniu, byłeś głuchy na głosy rozsądku, a teraz ronisz krokodyle łzy nad losem Susza. Najśmieszniejsza jest ta "jednostka wojskowa". Wypisujesz bzdury, nie mając zielonego pojęcia co niby miało powstać i ilu ludzi byłoby zatrudnionych.

Zasadne było moje pytanie: "Czy oprócz afektywnych pseudorefleksji używa Pan czasami rozumowania przyczynowo-skutkowego?". Podejrzewam, ba uważam ze 100-procentową pewnością, że problemy i niepowodzenia w życiu prywatnym próbujesz rekompensować obecnością w internecie, dokuczając obecnemu włodarzowi Susza.

Pamiętaj, że Wiara polega na wierzeniu w to, czego jeszcze nie widzisz, a nagrodą za tę Wiarę jest zobaczenie tego, w co wierzysz.

Hallo uśmiechnięci!
W cieniu różnych emocji, prawdziwych i zmyślonych, Komisja Europejska podejmuje coraz bardziej bezczelne próby rozszerzenia zielonego podatku ETS-2 o nowe działy, głównie budownictwo i transport.
Serio!
Dla przykładu za samo mieszkalnictwo każdy dostanie średnio 25 tysięcy złotych [rocznie] kolejnego podatku za ogrzewanie mieszkania.
Serio!
Trzymajcie się za kieszenie!
Uśmiechy!

Odnośnie wpisu numer: 47223

Tyle pięknych słów i, moim zdaniem, niewiele treści, Nataszo.
Cieszę się jednak, że podzielasz moje zdanie na temat przynajmniej zatrudniania „obcych”. Wyjątek dyrektora Piechotki to wyjątek, a wyjątek tylko potwierdza regułę.
Mylna jest Twa ocena mojej skromnej osoby. Życzę Tobie, sobie i naszemu Suszowi jak najlepiej. Życzę jednostki wojskowej, która da rozwój miastu, życzę nowej oczyszczalni ścieków, życzę nowej kotłowni, życzę nowych dróg (nie tylko tych trzech z zaprzepaszczonych dotacji).
[...] Przede wszystkim życzę żeby cokolwiek się spełniło w tej kadencji.

Odnośnie wpisu numer: 47215

Burmistrz Kopaczewski "wyraził ubolewanie".
Przeoczył datę i szlag trafił 3,5 miliona złotych, a jemu jest... przykro.
Czego jeszcze nie rozumiecie, uśmiechnięci podatnicy...?

W sztabie Rafaua POtrzaskanego oraz u wszystkich PO-paprańców po całej PO-lsce totalna panika!
Zostali złapani za rękę i teraz histeryzują. Hejterskie wpisy, kłamliwe ataki na konkurentów, nielegalne finansowanie poza kampanijnym limitem.
Skandal!
Ujawniona została natura tej lewackiej bandy PO-paprańców.

Władza i słabość: Strach i pożądanie jako narzędzia rządzenia

„Ludzie wolą raczej tych, którzy ich oszukują, niż tych, którzy mówią im prawdę” – pisał Demokryt. Władza od wieków buduje swoją trwałość nie na sile ciał, lecz na kruchych fundamentach duszy ludzkiej – strachu i pożądaniu.

George Orwell i Aldous Huxley, choć pisali o przyszłości, trafnie odczytali mechanizmy wiecznie obecne w historii: władza najskuteczniejsza jest wtedy, gdy zna słabości człowieka – u Orwella to strach, u Huxleya – pożądanie.

Orwellowski świat w powieści „Rok 1984” to rzeczywistość totalnej kontroli, w której władza depcze wolność nie czołgiem, lecz myślą. „Kto rządzi przeszłością, władza nad przyszłością. Kto rządzi teraźniejszością, władza nad przeszłością”. Strach przed wrogiem zewnętrznym, przed Wielkim Bratem, przed zniknięciem – to wszystko sprawia, że człowiek zgadza się na wszystko, nawet na kłamstwo jako prawdę.

Z kolei Huxley w Nowym wspaniałym świecie pokazał bardziej subtelny, lecz równie skuteczny sposób rządzenia: „Ludzie będą kochać swoje zniewolenie”. Nie przez przymus, lecz przez rozkosz: zabawę, seks, narkotyk, konsumpcję. Pożądanie staje się smyczą, która nie krępuje, lecz daje iluzję wolności.

A dziś? Polska roku 2025 żyje pomiędzy tymi dwoma biegunami. Z jednej strony – echo Orwella: strach jako narzędzie polityki. Strach przed obcym, przed zmianą, przed utratą tożsamości narodowej. Z drugiej – huxleyowski świat mediów społecznościowych, gdzie zamiast debat mamy memy, a zamiast myślenia – reakcje.

Jak pisał Epiktet: „Nie rzeczy same nas niepokoją, lecz nasze wyobrażenia o nich.” Władza nie musi dziś zakładać kajdan – wystarczy, że nakarmi nas obrazem rzeczywistości, który odbierze nam odwagę samodzielnego myślenia.

Polityka stała się teatrem: jedni straszą, drudzy obiecują igrzyska. A lud – jak pisał Ezop – „wierzy w słowa, nie w czyny”. Byle lis z bajki Ezopa, znający słabość zająca, poprowadzi całe stado na rzeź.

Dopóki nie odzyskamy kontroli nad własnym strachem i pożądaniem – dopóty władza będzie skuteczna nie dzięki mądrości, lecz dzięki temu, jak dobrze zna nasze cienie. Jak rzekł Sokrates: „Największe zwycięstwo – to zwycięstwo nad samym sobą.” Wtedy żadna władza nie będzie miała nad nami władzy.

Odnośnie wpisu numer: 47217

Szanowny czytelniku, w odpowiedzi na Twój komentarz pozostaje mi tylko zapytać: czy oprócz afektywnych pseudorefleksji, ludzie twojego pokroju używają czasami rozumowania przyczynowo-skutkowego?

To pytanie, zadane być może ironicznie, dotyka głębszego problemu: napięcia między emocjonalnością a racjonalnością w procesie myślenia. Czy człowiek – czy jakikolwiek podmiot myślący – potrafi oddzielić emocjonalne odruchy od chłodnego, logicznego rozumowania? I co ważniejsze: czy powinien?

Afektywne pseudorefleksje, nazwijmy je dla uproszczenia „emocjonalnymi reakcjami podszytymi pozorem głębi” – to zjawisko częste. Są one często impulsywne, powierzchowne, nacechowane potrzebą ekspresji, nie zaś poznania. Przejawiają się w medialnych komentarzach, sloganach, wewnętrznych monologach pełnych wzruszenia lub złości, które jednak nie prowadzą do zrozumienia.

Tymczasem rozumowanie przyczynowo-skutkowe, jako fundament myśli racjonalnej, zakłada dystans. Wymaga cierpliwości, badania związków między faktami, oddzielenia wrażeń od danych. Jest fundamentem nauki, ale również etyki – nie sposób odpowiedzialnie działać bez rozpoznania skutków naszych czynów.

Filozofowie od wieków spierają się o prymat jednego nad drugim. David Hume, paradoksalnie, pokazał, że nawet nasze pojęcie przyczynowości opiera się na nawyku psychologicznym – doświadczeniu regularności, nie zaś na obserwowalnym związku logicznym. Z kolei Kant próbował przywrócić rozumowi moc, umieszczając kategorię przyczyny w samym aparacie poznawczym człowieka.

Czy więc człowiek używa rozumowania przyczynowo-skutkowego? Tak – choć często nieświadomie. A czy używa go zamiast emocjonalnych, powierzchownych refleksji? Niekoniecznie. Często obie sfery są splecione: myślimy, bo czujemy; rozumiemy, bo coś nas dotknęło. Rozum nie wyklucza afektu – może go raczej kanalizować, nadawać mu sens.
Odpowiadając zatem na pytanie: tak, używam rozumowania przyczynowo-skutkowego – ale nie wbrew emocjom, lecz dzięki nim. Prawdziwa refleksja nie odrzuca afektu, lecz przekracza jego powierzchnię, zmierzając ku zrozumieniu. A to już coś więcej niż pseudorefleksja. To początek filozofii.

Ps: Widzę, że Ci pamięć szwankuje. Przecież ostatnie 5 lat dyrektorem, prokurentem i prezesem ZUK byli ludzie z Susza. Dyrektorem CSIR-u był ogólnie lubiany i szanowany obywatel z Zalewa. Dyrektorem SOK-u był facet z Olsztyna. Efekty ich poczynań dla dobra mieszkańców, są odczuwalne do dziś – odbijają się czkawką. Coś mi się zdaje, że tak mnie jak i pozostałym mieszkańcom nie życzysz dobrze, a szkoda.

Odnośnie wpisu numer: 47209

W tym wpisie zgadza się niewątpliwie jedno.
Faktycznie na ul. Słowiańskiej jest więcej kwiatów i ławek. Ale nie jest to spowodowane lepszym zarządzaniem a większą kasą która otrzymuje teraz ZUK. W poprzedniej kadencji radni byli bardzo nieprzychylni władzom ZUK, proszę przesłuchać sesji i nie sypali kasą tak jak teraz, może trzeba pokusić się o przedstawienie tych kwot.
Co do konkursów.
Większych bredni nie słyszałem. Każda władza chce mieć swoich, tak jest i teraz. Od razu po wyborach sekretarka z kampanii. Dopiero po trzech miesiącach ogłoszono konkurs który wygrała... ta sekretarka. Kandydatka na radną z tego samego komitetu też zatrudniona. Kolega z poczty, kolega były wójt, kolega SOK. To nie są przypadki i nie siej obłudy.
Inwestycji strategicznych na razie nie widać.
Informacja ministra obrony o budowie jednostki wojskowej w Kamionce pod Iławą oddala od Susza świetlaną wizję zatrudnienia 1000 osób. Oczyszczalnia też nie ruszy bez dotacji, bo gmina z własnych środków jej nie postawi. Mydlenie oczu...
Z pewnością Marcin Mądry jest bardziej przyjazny niż poprzednik, ale Burmistrz ma być skuteczny a nie tylko miły...
Mały plusik za kwiaty w mieście.

Odnośnie wpisu numer: 47203

Nie do końca się z tym zgodzę.
Owszem, zmiany są potrzebne — oczywiście te na lepsze — ale są też priorytety, które należy zrealizować w pierwszej kolejności. Samymi kwiatami i pokazową czystością, robioną pod publikę, daleko nie zajdziemy. Potrzebne są realne pieniądze, a zaniedbanie kwestii dofinansowania to poważny błąd, który pokazuje brak kompetencji osób na odpowiedzialnych stanowiskach.
Prawdziwe efekty przychodzą powoli, jako rezultat mozolnej i często niedostrzegalnej pracy. Cóż z tego, że postawimy domek z dykty i obkleimy go atrapą cegły, skoro przy pierwszym lepszym wietrze się zawali? Gdzie tu korzyść?
Podobnie wyglądają działania obecnej władzy w Suszu. Ich efekty powoli zaczynają wychodzić na wierzch — niestety, nie są one powodem do dumy. Wciąż brakuje umiejętności patrzenia długoterminowego, co, niestety, jest cechą wspólną wszystkich dotychczasowych rządzących w naszej gminie — zarówno wcześniej, jak i teraz.
Najbardziej przykre jest to, że spodziewaliśmy się wiatru odnowy, a tymczasem dostaliśmy tylko... powiew.

Odnośnie wpisu numer: 47209

Szanowna Nataszo.
Jako zwykły mieszkaniec Susza, mam od kilkudziesięciu lat nieco lepszą pamięć. Pamiętam co robił poprzednik i jego poprzednik... I poprzednik jego poprzednika również.
Kwiatki ładnie pachną i to jest prawda. Jednak w związku z tym, że lubujesz się w cytatach, też chciałbym Ci odpowiedzieć cytatem. „Nie ma większego smrodu niż perfumowany gnój”.
Można stęchliznę, nieudolność, braki kompetencji - przykryć kwiatkami, pozamiatanymi chodnikami czy uśmiechniętym zdjęciem. [...] [...] [...]
Ja jednak wolałbym wyremontowaną drogę - jedną, drugą czy trzecią. Wolałbym dyrektora komunalki - suszanina czy tez dyrektora SOKu - suszanina.
Susz sportem stoi, a szef sportu jest z Malborka. Małe rzeczy robią klimat, a duże przyszłość. „Nie ma większego smrodu niż perfumowany gnój”.

Katastrofa!
Takiej wtopy nie widzieliśmy od początków istnienia samorządu (1990). Iława i Susz przez banalne gapiostwo urzędników utraciły ogromne miliony złotych dotacji na ważne inwestycje drogowe.
Co dalej?
Mówią: burmistrz Iławy DAWID KOPACZEWSKI oraz burmistrz Susza MARCIN MĄDRY.

https://www.kurier-ilawski.pl/pierwsza

Czytaj na stronach 5 oraz 15.
„Kasa przeszła nam bokiem”
Gazeta KURIER IŁAWSKI

Odnośnie wpisu numer: 47199

Zauważcie, że ludzie odwołali w referendum władzę w Zabrzu właśnie za podnoszenie podatków, zwalnianie ludzi z pracy i obniżenie poziomu imprez miejskich do poziomu tych z remiz lat 80-tych ubiegłego wieku.
To samo, dokładnie to samo, robi Beata Lejmanowicz w Gminie Kisielice. Referendum nieuniknione i to skuteczne referendum. [...]

Odnośnie wpisu numer: 47203

Szanowny Fanie. Myślę, że nie otrzymasz odpowiedzi od władz. Jako zwykły mieszkaniec Susza od kilkudziesięciu już lat, postaram Ci się małe co nieco wyjaśnić.

Jak mawiał Heraklit z Efezu: „Niepodobna wejść dwa razy do tej samej rzeki” – rzeczywistość jest w nieustannym ruchu, a zmiany są nie tylko naturalne, lecz konieczne. Po trzynastu latach marazmu, zaniechań i administracyjnej inercji, nie sposób oczekiwać, że naprawa nastąpi z dnia na dzień. Rzeczy wielkie i małe zresztą też, rodzą się w trudzie, nie w pośpiechu.

Obecne działania Burmistrza wpisują się w długofalową strategię odbudowy instytucjonalnej sprawności i przywracania zaufania społecznego. Każdy etap tego procesu – w tym procedury rekrutacyjne – przebiega zgodnie z obowiązującymi standardami przejrzystości, uczciwości i równego dostępu. Konkursy są ogłaszane publicznie, a kryteria jasno określone. Tu nie ma miejsca na uznaniowość – jest za to miejsce na kompetencje, zaangażowanie i rzeczywistą wolę pracy dla wspólnoty. Myślę, że to co wyrabiał poprzedni włodarz, nigdy się nie powtórzy.

Władze na czele z Burmistrzem zdają sobie sprawę aż nadto, z oczekiwań – szczególnie młodych ludzi i mieszkańców, którzy pragną realnego udziału w przemianie. Nie są to oczekiwania daremne. Jednak – by działają, lecz dla trwałego efektu. Fundamenty nie mogą być stawiane na piasku – muszą opierać się na rzetelności i porządku.

Zmiana trwa. A gospodarze tej zmiany, odpowiadają za to, by jej owoce były nie tylko widoczne, lecz także sprawiedliwie rozdzielone. Myślę też, że powinieneś przejść po Suszu i zobaczyć jak się zmienił wygląd. Jak jest czysto, kwieciście.

„Życie i śmierć są w mocy języka” — o słowach, które rządzą światem

Słowo to broń. Słowo to lekarstwo. Słowo może być jak miecz, który rozdziela, albo jak most, który łączy. Przysłowie biblijne „Życie i śmierć są w mocy języka, a kto go lubi, ten spożyje z niego owoc” niesie w sobie prawdę równie starą, co ludzkość. Platon pisał, że „myślenie to rozmowa duszy z samą sobą” — a więc zanim wypowiemy słowo do drugiego człowieka, najpierw rozbrzmiewa ono w naszym wnętrzu.

W czasach przedwyborczych, gdy Polska raz jeszcze wstrzymuje oddech, przygotowując się na głosowanie, język staje się narzędziem szczególnej mocy. Polityczne debaty, kampanie, slogany i przemówienia to nic innego jak bitwa na słowa — czasem puste, czasem gorące, czasem prawdziwe. A jednak każde z nich zostawia ślad. Jak zauważył Seneka: „Słowa są zwierciadłem duszy”. Kiedy z ust lidera wypływa gniew, pogarda, cynizm — słyszymy nie tylko jego poglądy, lecz czujemy także temperaturę jego wnętrza.

Ezop, starożytny bajkopisarz, w jednej ze swych przypowieści opisał ucztę, na której podano język — najpierw jako największy przysmak, później jako największe przekleństwo. „Dlaczego ten sam język raz jest najlepszy, a raz najgorszy?” — zapytał gospodarz. Na co Ezop odpowiedział: „Bo to, co nim mówimy, może leczyć lub zabijać, wznosić lub poniżać, jednoczyć lub dzielić”.

W Polsce dziś — podobnie jak w wielu innych demokracjach — nie toczy się tylko walka o władzę. Toczy się walka o opowieść. Kto opowie lepszą historię o tym, kim jesteśmy jako naród, ten będzie rządził. A język jest narzędziem tej narracji. To nim tworzy się wroga lub brata, to nim buduje się wspólnotę albo mur.

W czasach chaosu warto więc powrócić do prostych mądrości. Do pytania, które stawiali stoicy: czy to, co mówię, jest prawdziwe, potrzebne i dobre? I do przypomnienia, że choć słowo wydaje się lekkie, to jego skutki mogą być cięższe niż kamień.

Niech więc przed wyborami nie zaćmi nam oczu slogan, nie zwiedzie gładka fraza. Niech język będzie nie tylko narzędziem perswazji, ale też lustrem sumienia. Bo jak mawiał Epiktet: „Dwie rzeczy czynią człowieka: jego czyny i jego słowa”.

Odnośnie wpisu numer: 47165

Ależ Was boli, że dzieci z wiejskich szkół mają piękne sale gimnastyczne.

Czy zdaje Pan sobie sprawę jaki jest koszt dowożenia dzieci do szkół? Jaka to byłaby zmiana dla tych dzieci? Nowi nauczyciele, nowe środowisko.

Rok rządów nowej Pani Burmistrz, a bałagan jak na targu. Jedynie selfiaczki z każdym po kolei się zgadzają. I wszystko zrzucane na kark tego, że poprzedni burmistrz narobił bałaganu.

Ta Pani powinna dalej nauczać religii a nie pchać się na stanowisko osoby zarządzającej gminą, bo [...] nie ma żadnych pomysłów na polepszenie stanu gminy, oprócz podnoszenia opłat mieszkańcom.

Odnośnie wpisu numer: 47112

Oooo, w końcu ktoś napisał prawdę.
Zatrudniają w urzędzie jak chcą, a tak dobrze miało być dla młodych i dla mieszkańców, a się okazuje, że w Suszu nie ma wykształconych kompetentnych ludzi, takie burmistrz ma zdanie o swoich wyborcach skoro musi zatrudniać ludzi z tak daleka.
Nawet na sprzątaczkę (SOK) jest ktoś z góry ustawiony, a ludzie chodzą i błaznów robią z siebie na konkursy.
Na fotki na rynku jest czas, ale na dopilnowanie przetargu na ogromne pieniądze to już go zabrakło...

Przy otwieraniu Internetu pojawia się reklama SZYMONA HOŁOWNI.
Hmmmm...
Oby dała podobne efekty jak przy reklamie MICHAŁA MŁOTKA na stanowisko Burmistrza Miasta Iławy. Potężne benery na blokach nie przyniosły oczekiwanego skutku.

Odnośnie wpisu numer: 47112

Okazuje się, że ani w mieście Susz ani w Gminie Susz nie ma ani jednego porządnego kandydata aż na 3 główne stanowiska: CSiR, ZUK i SOK. Wszyscy to koledzy albo Pana Marcina Mądrego (ZUK i CSiR) albo Pani wice Dwórznik (SOK).
A miało być tak pięknie i uczciwe. Jest - praca dla swoich albo obcych.
Mądry Wybór.

Odnośnie wpisu numer: 47155

Kilka podstawowych pytań. Jak pan od promocji gadżetów może zarządzać sprawnie gminą?
Jakie ma przygotowanie do zarządzania zespołem ludzkim, milionowymi zadaniami i inwestycjami publicznymi?
Gdzie był kierownik tego referatu w urzędzie miasta i gminy, który przegapił termin 30 dni na ogłoszenie przetargu?
Winę ponosi Burmistrz Marcin Mądry, ale sam winowajca w przypływie tchórzostwa - zgania na pracownika. Wstyd i brak odpowiedzialności.

Odnośnie wpisu numer: 47184

Oprócz odpowiedzialności karnej - jest jeszcze odpowiedzialność cywilna urzędnika.
Urzędnik powinien ponieść odpowiedzialność majątkową, jeśli działając z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa wyrządził szkodę (art. 417 i 417¹ Kodeksu cywilnego oraz ustawa o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa).

Warto głęboko pamiętać jeśli Polakiem jesteś.

Dziś 12 maja to rocznica:
- śmierci Józefa Piłsudskiego;
- zamachu Majowego dokonanego przez Piłsudskiego
- śmierci Antoniego Gierszewskiego, wielbiciela Piłsudskiego
- śmierci Władysława Andersa, również w sercu Antoniego Gierszewskiego

Ostatnia wola jaką w ostatnich dniach życia napisał Marszałek:

"Nie wiem czy nie zechcą mnie pochować na Wawelu. Niech! Niech tylko moje serce wtedy zamknięte schowają w Wilnie gdzie leżą moi żołnierze co w kwietniu 1919 roku mnie jako wodzowi Wilno jako prezent pod nogi rzucili. Na kamieniu, czy nagrobku wyryć motto wybrane przeze mnie dla życia: "Gdy mogąc wybrać, wybrał zamiast domu Gniazdo na skałach orła, niech umie spać, gdy źrenice czerwone od gromu. I słychać jęk szatanów w sosen zadumie. Tak żyłem". A zaklinam wszystkich co mnie kochali sprowadzić zwłoki mojej matki z Sugint Wiłkomirskiego powiatu do Wilna i pochować matkę największego rycerza Polski nade mną. Niech dumne serce u stóp dumnej matki spoczywa. Matkę pochować z wojskowymi honorami ciało na lawecie i niech wszystkie armaty zagrzmią salwą pożegnalną i powitalną tak by szyby w Wilnie się trzęsły. Matka mnie do tej roli jaka mnie wypadła chowała. Na kamieniu czy nagrobku Mamy wyryć wiersz z "Wacława" Słowackiego zaczynający się od słów: "Dumni nieszczęściem nie mogą". Przed śmiercią Mama mi kazała to po kilka razy dla niej czytać".

Odnośnie wpisu numer: 47184

Wiceburmistrz Iławy Krzysztof Portjanko do dymisji! Wpłynęła petycja dotycząca zaniedbania.
Po utracie przez samorząd Miasta Iławy dotacji w wysokości 3,5 mln zł na wyczekiwaną przez mieszkańców budowę ul. Jagiełły [przeoczenie terminu ogłoszenia przetargu] wielu iławian daje wyraz swojemu rozgoryczeniu, a nawet złości.
Jeden z mieszkańców poszedł dalej i złożył w Urzędzie Miasta w Iławie petycję z żądaniem odwołania zastępcy burmistrza ds. inwestycyjnych.

Odnośnie wpisu numer: 47173

Prawo jest jednoznaczne. Pytanie tylko, czy będzie egzekwowane?

Niedopełnienie obowiązków przez urzędnika to przestępstwo.
To sytuacja, gdy funkcjonariusz publiczny nie podejmuje określonego działania, mimo że był obowiązany to uczynić albo czyni to w sposób wadliwy.

KODEKS KARNY
Artykuł 231, paragraf 1:
Funkcjonariusz publiczny, który przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Katastrofa gospodarcza Polski trwa! Aż o 70% mniej aut wyprodukowano w Polsce w 1. kwartale 2025 (rdr), a w samym marcu produkcja wynosiła tylko 20% z marca ubiegłego 2024 roku. Już od lipca 2024 każdy miesiąc to spadek o co najmniej 50%.
Powód: silne powiązanie polskiego przemysłu z Niemcami, które same mają kryzys, przez to zamykane są kolejne zakłady. Do tego eksport baterii do elektryków z Polski spadł w 2024 o 50%.

Parlament europejski zatwierdził całkowity zakaz płacenia gotówką w operacjach powyżej 10 tys. euro.
Przy 3 tys. trzeba będzie wykazać się w UE dowodem osobistym.

Wiceszefowa MEN Katarzyna Lubnauer we wpisie internetowym (Twitter) zacytowała nieistniejące przepisy prawa karnego, bo zamiast sprawdzić w oficjalnych źródłach, zapis wygenerowała z pomocą czatbota sztucznej inteligencji (AI), który popełnił oczywisty błąd.